Ακατάληπτον εστίν το τελούμενον εν σοί
και αγγέλοις και βροτείς, μητροπάρθενε αγνή.

Αγκαλίζεται χερσίν ο πρεσβύτης Συμεών
τον του νόμου ποιητήν και δεσπότην του παντός.

Βουληθείς ο πλαστουργός, ίνα σώση τον Αδάμ,
μήτραν ώκησε την σήν της παρθένοου και αγνής.

Γένος άπαν των βροτών μακαρίζει σε, αγνή,
και δοξάζει σε πιστώς ως μητέρα του Θεού.

Δεύτε ίδετε Χριστόν τον δεσπότην του παντός,
ον βαστάζει Συμεών σήμερον εν τω ναώ.

Επιβλέπις προς την γην και ποιείς τρέμειν αυτήν
και πως γέρων κεκμηκώς σε κατέχει εν χερσί;

Ζήσας έτι Συμεών, έως είδε τον Χριστόν,
και εβόα προς αυτόν νύν απόλυσιν ζητείς.

Η λαβίς η μυστική, ή τον άνθρακα Χριστόν
συλλαβούσα εν γαστρί, σύ υπάρχεις Μαριάμ.

Θέλων ανηνθρώπισας ο προάναρχος Θεός
και ναώ προσφέρεσαι τεσσερακονθήμερος.

Κατελθόντ’ εξ ουρανού τον δεσπότην του παντός
υπεδέξατο αυτόν Συμεών ο ιερεύς.

Λάμπρυνόν μου την ψυχήν και το φως το αισθητόν,
όπως ίδω καθαρώς και κηρύξω σε Θεόν.

Μητροπάρθενε αγνή, τι προσφέρεις τω ναώ
νέον βρέφος αποδούσ’ εν αγκάλαις Συμεών;

Νύν απόλυσιν ζητώ απ σού του πλαστουργού,
ότι ειδόν σε, Χριστέ, το σωτήριόν μου φως.

Ον οι άνω λειτουργοί τρόμω λιτανεύουσι,
κάτω νυν ο Συμεών αγκαλίζεται χερσίν.

Η τη φύσει μεν μονάς, τοίς προσώποις δε τριάς
φύλαττε τους δούλους σου, τους πιστεύοντας εις σε.

Θεοτόκε η ελπίς πάντων των Χριστιανών,
σκέπε, φρούρει, φύλαττε τους ελπίζοντας εις σε.