Σύ, ποὺ ἔδωσες τὸ Νόμο στὸν κόσμο καὶ στὸν ἄνθρωπο,
Σύ, ὁ Νομοθέτης, ἔθεσες Ἑαυτὸν ὑπὸ τὸ Νόμο·
ἄλλοι συμμορφώθηκαν λόγω ἐπιβολῆς, Σὺ ἑκουσίως, γι’ αὐτὸ τὴν ὀγδόη ἡμέρα περιετμήθης τῇ σαρκί.
Ἐκπληρώνοντας τὸ Νόμο, Σὺ
τὸν ἀντικατέστησες μ’ ἕνα νέο Νόμο:
ἡ περιτομὴ τῆς σάρκας ἀντικαταστάθηκε μὲ μία πνευματικὴ περιτομή,
ὥστε νὰ κόψουμε ἀπὸ μέσα μας τὰ ἀκάθαρτα πάθη καὶ ν’ ἀτενίσουμε πρὸς Ἐσένα μὲ πνεῦμα ἁγνό·
μὲ τὸ πνεῦμα ἐκκόπτουμε καὶ χαλιναγωγοῦμε τὸ θέλημα τῆς σάρκας
καὶ διὰ τοῦ πνεύματος ἐκπληρώνουμε τὸ θέλημά Σου,
Σωτήρα τοῦ κόσμου.
Οἱ ἅγιοι διδάχθηκαν τὴν πνευματικὴ αὐτὴ περιτομὴ καὶ ἄφησαν σ’ ἐμᾶς τὸ φλογερὸ παράδειγμά τους.
Ὁ θεσπέσιος Βασίλειος, σὰν ἀκτίνα φωτός, μία τέτοια περιτομὴ διδάσκει εἰς γενεᾶς γενεῶν.
Δόξα στὸν Βασίλειο, ποὺ μεγάλως Σὲ ὑπηρέτησε.
Ἦταν μέγας κατὰ τὸ ὅτι ταπείνωσε καὶ ἀπαρνήθηκε ἑαυτὸν ἐνώπιόν Σου:
Γι’ αὐτὸ ἔγινε μέγας καὶ παραμένει «ὁ Μέγας».